در گذر گاه زمان

خیمه شب بازی دهر

با همه تلخی و شیرینی خود میگذرد

عشقها می میرند

رنگها رنگ دگر می گیرند

و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ

دست ناخورده بجا می ماند

"مهدی اخوان ثالث"

بود در هر کوچه دلواپسی

یک نسیم سرد ، حجم بی کسی



بود در اوج نگاه خسته ای

یک دل عاشق ، صدای تشنه ای



بود در هرم سکوتی دلنشین

آن نوای دل ، دلی بی سرنشین



بود آن طالع ونوس کمترین

آن مرد تنها ، همان تنهاترین



بود در عمق نگاهی آشنا

یک سبد بغض ، بغضی از جنس دعا



بود در راز و نیازی با خدا

یک تمنا ، یک وصال وقت ثنا

شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود 
زندگی یعنی چه؟ 
مادرم سینی چایی در دست 

برو به ادامه مطلب

زندگی درک همین اکنون است

زندگی شوق رسیدن به همان فردایی ست

که نخواهد آمد

تو نه در دیروزیی ، و نه در فردایی

ظرف امروز پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز ، دریغش کردی ...

آخرین فرصت همراهی با اميد است

زندگی شاید آن لبخندی ست که دریغش کردیم

زندگی زمزمه ی پاک حیات است میان دو سکوت

زندگی خاطره ی آمدن و رفتن ماست....

زنده یاد: فریدون مشیری

چیست این باران كه دلخواه من است ؟
زیر چتر او روانم روشن است ... چشم دل وا می كنم
قصه یك قطره باران را تماشا می كنم :
قطره ها چشم انتظاران هم اند ،
چون به هم پیوست جان ها، بی غم اند .
هر حبابی، دیدهای در جستجوست،
چون رسد هر قطره ، گوید : « دوست! دوست ... !» ..

( فریدون مشیری )