وقتی که در ایوان دلتنگی هایت می نشینی

وقتی که پشت یک پنجره بارانی ، بی هوا

شاعر می شوی

وقتی دیگر کسی برای شنیدن جمله هایت

به اندازه لحظه ای فرصت نمی گذارد

کسی هست که می شود به او پناه برد

کسی که شب دلتنگی ها را با او می توان قسمت کرد

یک نفر هست ،

یک نفر که تا خواب دوباره چشمهایت با توست

شب دلتنگی هایت را با او قسمت کن ...

تنها با او ...

خداوندا....

به دل نگیر  اگر گاهی....

زبانم از شکرت باز می ایستد....

تقصیری ندارد.....

قاصر است...

کم میاورد دربرابر بزرگیت......

لکنت میگیرد واژه هایم در برابرت......

اما در دلم همیشه....

ذکـــــــــر خـــیرت جاریـــــــــست.....

.
مداد سیاهم را برمیدارم
،جاده ای میکشم از اینجا تا خود خدا..
.سفری به مقصد آغوشش...
تو که خوب میدانی رویاهای رنگیم،
حوالی خانه ی خدا پرسه میزنند.

خیلی مواظب باش!!!

اگه باشنیدن صداش دلت لرزید…

اگه از بدی هاش فرار نکردی و موندی…

دیگه تمومه…!!!

اون شده همه ی دنیـــــــــــــــــــات

نه برای رسيدن به جایی ....

فقط دلتنگ رفتنم ...

کـــــــــارم

از یکی بود و یکی نبود گذشت

سهم من همیشه این بود :

یکی بود یکی نابود

رَفـــتـــﮯ ؟؟؟

مَـــטּ פֿـــُבآ نـــیـــســـتَـــم صَـــב بـــآر اَگَـــر

تـــوبـــﮧ شِـــکَـــســـتـــﮯ  گـــویَـــم بـــآزآ؟

آنـــکـــﮧ رَفـــت بـــﮧ حُـــرمَـــت آنـــچـــﮧ بـــآ

.פֿـــوב بُـــرב حَـــق بـــآزگَـــشـــت نَـــבآرَב

رَفـــتَـــنَــــت مَــــرבآنـــﮧ نَـــبــوב لــــاقَـــــــل

.مَـــــــــــرב بـــــــــآش و بَـــــــرنَــــــگَــــــــرב

פֿـــَط زَבَטּ مَــטּ پـــآیــآטּ مَــטּ نـــیــســـت

.بَـــلــکــﮧ آغــآز بــﮯ لـــیـآقَــتــﮯ  تــوسـت

هَــــمــــیــــشــــﮧ بِـــــهـــــتَـــــریـــــטּ هــــآ

.بَــــــــرآے مَـــــטּ بــــــــوבه و هَـــــســـــت

، پَــــــس اَگَـــــر مـــــآل مَـــــטּ نَـــــبـــــوבے

!بِـــــــבآن بِــــــهـــــتَـــــریــــטּ نَـــــــبــــوבے

، آنــکـﮧ عَــوَض شُــבَنَــش بَــعــیـב اَســت

!عَـــــــوَضـﮯ  شُــבَنَــش حَــتـمـﮯ  اَســت