بزرگ که میشوی

غصه هایت قد میکشند

دردهایت نیز همین طور

غافل از اینکه خنده هایت

در آلبوم کودکی جامانده اند

گاهي آدم مي مونه بين بودن يا نبودن

به رفتن که فکر مي کني

اتفاقي مي افتد که منصرف مي شوي 

مي خواهي بمونی 

رفتاري مي بيني که انگار بايد بروي ...!

و اين بلاتکليفي خودش

کلــــــي جـــــــهنم است ...

تنهايي رو دوست ندارم

اما دوست دارم در قلب تــــــو تنها باشم...

تنـــــهاي تنــــهای تنــــــــــــها....

دوستــتــــ دارمـــ عـــشــقـــمـــ ...

خنده های ما در خلال راز های زندگی

در عبور روزهای کودکی ؛

و در شروع یک بلوغ مخملی گم شدند ...

آه زندگی !

زود اعتراف کن !

خنده های ما کجاست ؟

دست و نزد کیست ؟

آه زندگی ...

آی زندگی ...

زود و زود و زود

تند و تند و تند

پاسخم بده ...

هنوز از قبر صداي ميله هاي بافتني اش مي آيد

مادري که نگران زمستان و دستهاي کودکش است...

ياد قلبت باشد؛ يک نفر هست که اين جا...

بين آدم هايي، که همه سرد و غريبند با تو....

تک و تنها، به تو مي انديشد!

و کمي، دلش از دوري تو دلگير است . . .

مهربانم، اي خوب!

ياد قلبت باشد؛ يک نفر هست که چشمش ،...

به رهت دوخته بر در مانده...

و شب و روز دعايش اينست؛...

زير اين سقف بلند، هر کجايي هستي، به سلامت باشي...

و دلت همواره، محو شادي و تبسم باشد....