آرام باش این شب دلتنگ رفتنی است

این چشم های ساخته از سنگ رفتنی است

چون چشمه ها زلال و پر از مهر باش

چون دنیای مکر و حیله و نیرنگ رفتنی است

تقویم بی بهار دروغ است صبر کن

این فصل های حادثه و جنگ رفتنی است

سر میزند ز مشرق احساس نور عشق

غم ناله های مرغ شباهنگ رفتنی است

این شام تار و هرچه سیاه است دور باد

جز رنگ عشق هر چه که رنگ است رفتنی است

خدایــــــــــا! سرده این پایین، از اون بالا تماشا کن

اگه میشـه بیــــــا پاییـن و دستـــــای منـــو ها کن

خدایــــــــــا!سرده این پایین،ببـین دستــامـو میلرزه

دیگه حتـــــــــــی همه دنیا،به این دوری نمـی ارزه

تو اون بالا من این پایین،دو تایـــــــی مون چرا تنها؟

اگه لیلــــــی دلش گیــــره! بـــــگو مجنون چرا تنها؟

خدایا! من دلم قرصه،کسی غیر از تو با من نیست

خیالت از زمین راحت ،که حتــی روز،روشن نیست

کسـی اینجا نمـی بینـه که دنیـــــــــــا زیر چشماته

یه عمره یـــــــــــادمـــــــون رفته،زمیـن دار مکافـاته

فراموشم شده گاهـی،که این پایین چه هـــا کردم

کـــــــــه روزی بایـد از اینجـا بــازم پـیــش تو برگردم

خدایـــــــــا! وقــت برگشـتـن یه کم با من مدارا کن

شنیــدم گرمــه آغوشـــت،اگه میشـه منــم جا کن

بزرگ که میشوی

غصه هایت قد میکشند

دردهایت نیز همین طور

غافل از اینکه خنده هایت

در آلبوم کودکی جامانده اند

گاهي آدم مي مونه بين بودن يا نبودن

به رفتن که فکر مي کني

اتفاقي مي افتد که منصرف مي شوي 

مي خواهي بمونی 

رفتاري مي بيني که انگار بايد بروي ...!

و اين بلاتکليفي خودش

کلــــــي جـــــــهنم است ...

خنده های ما در خلال راز های زندگی

در عبور روزهای کودکی ؛

و در شروع یک بلوغ مخملی گم شدند ...

آه زندگی !

زود اعتراف کن !

خنده های ما کجاست ؟

دست و نزد کیست ؟

آه زندگی ...

آی زندگی ...

زود و زود و زود

تند و تند و تند

پاسخم بده ...

هنوز از قبر صداي ميله هاي بافتني اش مي آيد

مادري که نگران زمستان و دستهاي کودکش است...