می پرسند

چرا به خودم ما می گویم ؟!

من هم

سرم را روی شانه ام کج می کنم

دستم را روی قلبم می گذارم

آن وقت

از لبخندشان پیدا ست

تو را در دلم می بینند !

ما خاموش،
 و بیابان نگران،
 و افق یک رشته نگاه

 بنشستیم،
 تو چشمت پُرِ دور،
 من دستم پُرِ تنهایی،
 و زمین ها پر خواب

خوابیدیم
 می گویند: دستی در خوابی گُل می چید...

جهان را به شاعران بسپارید

مطمئن باشید

کلمات را بیدار می کنند

و در کرت ها٬ گل و گندم می کارند

به ادامه مطلب بروید

با یك بغل گل داوودی

به دیدنت می‌آیم

در همان كوچه

كه برای اولین بار

خودم را گم كردم